Çoğunluğun tartışmasız şampiyonu Jane Campion yanında, hiç de silik kalmayan Maggie Gyllenhaal (1977) ile Fransız direktör Audrey Diwan (1980), birbirinden hassas, incelikli anlatımlarıyla, his sömürüsü yapmadan seyircilerini derinden etkilemeyi başardılar. Benzeri sandığımız farklı kültürlerin temsilcisi bu iki bayan sanatçı, annelik konusuna iki ucundan el atarken her cins kolaylıktan ihtimamla kaçınan içtenlikli yaklaşımlarıyla ödül listesinde kelam sahibi olacaklarını yavaşça lakin kararlılıkla ilan ediveriyorlar…
Ne memnun ki, son yılların ayrımcı feminist eğilim, bir ölçüde azalmış görünmekte. “Metoo” hareketinin körüklediği bu hal, müspet ayrımcılığı sanat dünyasına uygulamanın içerdiği kimi aksilikler yanında doğuracağı bariz saçmalıkları, birinci evrede unutturmuştu… Sapla samanı birbirinden ayırmak, böylelikle hem bayan haklarını, hem de cinsel eşitlik ve özgürlükleri daha aktif biçimde, polemiklerden uzak, sağlıklı bir seviyede savunmak, umarız bundan bu türlü daha kolaylaşacaktır…
BİRİNCİ SİNEMA ALTIN ASLANI
Tanınmış Amerikalı oyuncu Maggie Gyllenhaal, birinci sefer direktör koltuğuna oturmuş. Sonuç, “İlk Sinema Altın Aslanı” mükafatına de aday oluveren son derece olgun, etkileyici, beğenilen bir sürpriz!… Bir roman uyarlaması olan “Kayıp Kız” (The Lost Daughter) mütevazı yalın anlatımı gerisinde, anne/kız münasebetlerine açık kelamlı, sorgulayıcı bir bakışla eğilmekte. Suçlamaktan ve yargılamaktan titizlikle kaçınan Maggie Gyllenhaal, has bir duyarlık sergiliyor. Ellili yaşlara yaklaşmış profesör anne, yaz tatilini tek başına geçirmeye geldiği Akdeniz kıyılarında karşılaştığı, işgalci ruhlu kalabalık ailenin en küçük bireyi sempatik kızı izlerken kendi kızlarıyla ortasındaki acı/tatlı geçmişi sorgular…
Çocukları, eşi ve sevgili ortasında kalmış milyonlarca bayanın ruhsal gelgitleri öylesine içtenci, derinlemesine hümanist bir yaklaşımla işlenmiş ki kimi yetişkin bayan izleyiciler, sinemanın sonunda uzun mühlet koltuklarından kalkamıyorlar…
“Kayıp Kız”ın muvaffakiyetinde, fevkalâde bir yorum sergileyen, asıl ismi Sarah Caroline Sinclair olan İngiliz oyuncu Olivia Colman’ın büyük hissesi var…
BELGESEL YALINLIĞINDA
Audrey Diwan’ın, 1950’lerin sonu Fransası’nda, kürtajın yasak ve tehlikeli olduğu bir periyotta gebe kalan genç öğrencinin yaşadığı vahim süreci anlatan (ve yeniden bir roman uyarlaması olan) belgesel yalınlığındaki gerçekçi sineması “L’événement”ın (Olay) muvaffakiyetinde da genç oyuncusu Anamaria Vartolomei’nin çok kıymetli bir katkısı olduğunu çabucak belirtmem gerekiyor.
Ve doğal, direktörlerle oyuncular ortasında örülen bağların; kurulan bakış, görüş ve kavrayış birliğinin, bu sonuçta büyük tesiri oldugunu hiç unutmadan…
